Szkolenia i warsztaty dla Rad Pedagogicznych Szkół i Przedszkoli

Szkolny Program Harmonijnego Rozwoju Ruchowego jest odpowiedzią na coraz powszechniejsze problemy dzieci związane z uczeniem się, utrzymaniem koncentracji uwagi, motywacją do nauki oraz problemy w zachowaniu - zarówno na lekcji, jak i w kontaktach z rówieśnikami. Najczęstsza przyczyna tych problemów(o czym mówią współczesne badania)„leży w ciele" - w niedojrzałości neuromotorycznej i braku doświadczeń sensorycznych: dzieci mają zbyt mało ruchu swobodnego już od urodzenia oraz zbyt mało możliwości samodzielnego działania bez instrukcji i komentarza osób dorosłych.

Współcześnie rośnie liczba dzieci, które mimo osiągnięcia gotowości szkolnej i inteligencji w normie intelektualnej, mimo zdolności i potencjału, nie mają chęci do nauki. Ich samoocena i wiara w siebie spada, ponieważ wysiłek włożony w osiągnięcie sukcesu jest niewspółmierny do efektu.

Program SPHRR wychodzi naprzeciw problemom uczniów: skutecznie odpowiadana problemy z nauką czytania, pisania, liczenia, zachowania. Wychodzi też naprzeciw nauczycielom - niweluje problemy związane z prowadzeniem lekcji, gdy w klasie są dzieci ze specyficznymi problemami w uczeniu się oraz wspiera integrację klasy, jako grupy. Nauczyciel otrzymuje proste narzędzia diagnostyczne i metodyczne. Ćwiczeniarytmiczno-ruchowe mogą stanowić integralną część każdej lekcji. Dzięki tym kilkuminutowym ćwiczeniom wykonywanym codziennie na początku lekcji, poprawia się zachowanie dzieci i wydłuża się ich koncentracja uwagi. Ale to nie wszystko, poprawiają się funkcje motoryczne związane bezpośrednio z takimi umiejętnościami jak: pisanie, czytanie, liczenie, geometria (poprawia się schemat własnego ciała i poczucie odległości, percepcja, dotyk i wzrok).

Dzięki temu, że ćwiczenia te poprawiają kompetencje leżące u podstaw efektywnego uczenia się i zrównoważonego rozwoju emocjonalnego i społecznego, u dzieci wzrasta poczucie własnej wartości, sprawczości i chęć do nauki.

Ćwiczenia rytmiczno-ruchowei grafomotoryczne wykonywane są razem przez wszystkie dzieci w klasie, dzięki czemu działają integrująco. To świetna zabawa, która przynosi wiele radości - dzieci nie skupiają się na tym, że się uczą, że mają problemy, że w klasie są lepsi i gorsi. Stopniowa poprawa w procesie uczenia się pojawia się samoistnie - jako efekt zmiany warunków fizycznych dziecka. Zniwelowanie specyficznych problemów w uczeniu się daje szansę dzieciom na nabywanie kompetencji i wiedzy. Poczucie satysfakcji z nabywania nowych kompetencji znacząco wpływa na stosunek dziecka do nauki i jego zaangażowanie w uczenie się na dalszym etapie edukacji.

Motywacją do opracowania Szkolnego Programu Harmonijnego Rozwoju Ruchowego była chęć pomocy dzieciom z trudnościami szkolnymi.

Szkolny Program Harmonijnego Rozwoju Ruchowego jest innowacją dostępną bezpłatnie w zakładce MENU lub na stronie Fundacji Myśleć Sercem: www.myslecsercem.pl

Dwudniowe dla nauczycieli “Wspomaganie rozwoju dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce – Szkolny Program  Interwencyjny Sally Goddard Blythe oparty o integrację odruchów oraz ocenę neuromotorycznej gotowości do nauki testem przesiewowym INPP”

Szkolenie dwudniowe zostało opracowane przede wszystkim do nauczycieli, którzy zamierzają wprowadzić do swojej szkoły Program Ćwiczeń Integrujących INPP dla szkół. Mogą wziąć w nim również udział inni specjaliści, którzy planują pracę grupową z dziećmi.

Program szkolny opiera się na koncepcji rozwojowego ruchu INPP i został zaprojektowany specjalnie do użytku w szkołach, w pracy z grupą dzieci w trakcie roku szkolnego. Ćwiczenia z programu INPP dla szkół nie powinny być stosowane w pracy z indywidualnymi dziećmi.

Ramowy program szkolenia:

• Wprowadzenie.
• Objawy zaburzeń motorycznych widoczne w klasie.
• Rola ruchu w rozwoju percepcji i koordynacji zmysłowej.
• Powiązania między specyficznymi trudności w uczeniu się a zaburzeniami sensoryczno-motorycznymi.
• Niedojrzałość neuromotoryczna.
• Odruchy pierwotne jako wskaźniki dojrzałości w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego oraz miernik zmian następujących pod wpływem programu interwencyjnego.
• Badania testami przesiewowymi INPP.
• Instrukcja w zakresie stosowania testów przesiewowych INPP: testy równowagi i koordynacji, testy odruchów (TOB, ATOS, STOS) oraz testy percepcji wzrokowej i integracji wzrokowo-ruchowej.
• Zasady wprowadzania i realizowania programu ćwiczeń.
• Praktyczna nauka Programu Ćwiczeń Integrujących INPP dla szkół.

Materiały, które otrzymują uczestnicy szkolenia:

• Zaświadczenie INPP (numerowane centralnie przez INPP Polska) uprawniające do wykorzystania programu do pracy z grupą (dzieci lub młodzieży).
• Ksiażka Goddard Blythe Sally,  "Jak ocenić dojrzałość dziecka do nauki?" Wyd. 2, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2015.

Opieka, pielęgnacja i wychowanie dziecka inspirowana  Pedagogiką dr Emmi Pikler i RIE (żłobki/ kluby malucha/rodzice indywidualni).

Pedagogika dr Emmi Pikler to podejście, które koncentruje się na szacunku, zaufaniu oraz autonomii dziecka. Dr Emmi Pikler była węgierską pediatrą, która opracowała swoją metodę wychowania, opieki i pielęgnacji opartą na badaniach nad rozwojem dziecka oraz zrozumieniu jego potrzeb.

Oto podstawowe zasady pedagogiki Pikler:

• Szacunek dla dziecka: Pikler podkreślała, że każde dziecko zasługuje na szacunek, a jego rozwój powinien odbywać się w atmosferze zaufania i zrozumienia. W pedagogice Pikler ważne jest, by dzieci miały możliwość wyrażania swoich potrzeb, emocji i wyborów.

• Zaufanie i autonomiczność: W metodzie tej kładzie się duży nacisk na to, by dziecko miało możliwość decydowania o swoich działaniach w miarę swoich możliwości, co pozwala na rozwój jego poczucia autonomii. Dzieci potrafią kierować własnym rozwojem, a ich tempo nauki i odkrywania świata nie powinno być narzucane przez dorosłych.

• Ruch i rozwój fizyczny: dr Pikler była szczególnie zainteresowana fizycznym rozwojem dziecka i uważała, że ważne jest, by dzieci miały swobodę ruchu, aby mogły rozwijać się naturalnie. W metodzie Pikler unika się nadmiernego wspomagania dzieci w nauce chodzenia czy siadania, pozwalając im na samodzielne odkrywanie tych umiejętności.

• Brak pośpiechu: dr Pikler uważała, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Podkreślała, że nie należy spieszyć się z rozwojem dziecka, a raczej wspierać go w odkrywaniu świata w jego naturalnym rytmie.

• Bliska relacja z dorosłym: Pedagogika dr Pikler zaleca bliski kontakt między dzieckiem a opiekunem, ale nie chodzi o bycie nadmiernie ingerującym w życie dziecka. Opiekun powinien być obecny, uważny i empatyczny, ale nie dominujący.

• Brak pośpiechu w procesie uczenia się: dr Pikler była przeciwniczką nadmiernego nadzorowania i instruowania dzieci. Warto pozwalać im rozwijać się poprzez zabawę i codzienne czynności, w które dzieci same angażują się, co jest naturalnym procesem nauki.

• Swobodna zabawa jako narzędzie rozwoju: W Pedagogice Pikler zabawa jest uważana za kluczowy element rozwoju dziecka. Dzieci powinny mieć przestrzeń do swobodnej zabawy, w której mogą samodzielnie odkrywać świat.

Elementy Pedagogiki Pikler mogą w pozytywny sposób wpłynąć na jakość opieki w żłobkach, przedszkolach i klubach malucha. Wprowadzenie tego podejścia ma pozytywny wpływ na rozwój fizyczny, emocjonalny, społeczny i poznawczy małych dzieci. 

Integracja sensoryczna w przedszkolu (szkolenie dla terapeutów, nauczycieli edukacji przedszkolnej, pedagogów).

Integracja sensoryczna w przedszkolu to proces, w którym dzieci uczą się przetwarzać i organizować bodźce pochodzące z różnych zmysłów (wzrok, słuch, dotyk, węch, smak, a także zmysł równowagi i propriocepcji). Dzieci w wieku przedszkolnym są w fazie intensywnego rozwoju układu nerwowego, a odpowiednia stymulacja sensoryczna jest kluczowa dla ich prawidłowego rozwoju. Integracja sensoryczna pomaga w tworzeniu i utrwalaniu połączeń nerwowych, które umożliwiają dziecku efektywne reagowanie na bodźce z otoczenia, co ma wpływ na zachowanie, zdolności poznawcze i emocjonalne.

Kluczowe aspekty integracji sensorycznej w przedszkolu:

• Zmysł dotyku – Przedszkolaki uczą się rozróżniać różne tekstury, twardość, temperaturę przedmiotów. Zabawy, które angażują ten zmysł, np. dotykanie różnych materiałów (piasek, inne naturalne materiały, tkaniny), pomagają rozwijać zdolności motoryczne i społeczne dzieci.

• Zmysł równowagi – Dzieci, poprzez zabawy ruchowe, takie jak chodzenie po równoważni, skakanie czy wspinaczki, uczą się kontrolować równowagę ciała, co wpływa na ich koordynację i zdolności motoryczne.

• Propriocepcja – Odczuwać i reagować na pozycję ciała w przestrzeni. Zabawy polegające na podnoszeniu, noszeniu przedmiotów, przeciąganie liny, czy gry zespołowe wspomagają ten zmysł, rozwijając zdolność dzieci do orientacji w przestrzeni i lepszej koordynacji

• Zmysł wzroku – Dzieci w przedszkolu uczą się rozróżniać kolory, kształty, rozmiary. Aktywności takie jak układanie klocków, zabawy obrazkowe, malowanie, czy rozpoznawanie obrazków pomagają rozwijać percepcję wzrokową i zdolności poznawcze.

• Zmysł słuchu – Zabawy z muzyką, rytmem, odgłosami natury czy dźwiękami przedmiotów są pomocne w rozwijaniu zdolności rozróżniania dźwięków, co ma wpływ na rozwój mowy i zdolności komunikacyjne.

• Zmysł smaku i węchu – Dzieci mogą w przedszkolu rozwijać te zmysły poprzez zabawy związane z jedzeniem (poznawanie różnych smaków, zapachów), co pomaga w nauce rozróżniania zapachów i smaków.

Formy integracji sensorycznej w przedszkolu:

Zajęcia ruchowe: Przedszkole może oferować różne zabawy, które rozwijają umiejętności motoryczne i równowagę. Możliwość biegania, skakania, zabawy w torze przeszkód, jazdy na rowerkach, czy zabawy na świeżym powietrzu wspierają rozwój fizyczny dzieci.

Zabawy plastyczne i twórcze: Malowanie, rysowanie, lepienie z plasteliny, tworzenie rzeźb czy innych dzieł rozwijają zarówno zdolności manualne, jak i wrażliwość sensoryczną.

Ćwiczenia oddechowe: Zabawy z użyciem balonów, bańkami mydlanymi czy ćwiczenia oddechowe rozwijają kontrolę nad oddechem, co ma wpływ na koncentrację i koordynację.

Zajęcia relaksacyjne i wyciszające: Wprowadzenie elementów jogi, masaży, ćwiczeń oddechowych, które pomagają dzieciom w rozwoju równowagi emocjonalnej i lepszym przetwarzaniu bodźców.

Korzyści: 

• Rozwój motoryki dużej i małej – Poprzez różnorodne zabawy dzieci uczą się precyzyjnych ruchów, jak pisanie, rysowanie, ale także angażujących większe partie ciała.

• Wzrost koncentracji i uwagi – Zajęcia, które angażują różne zmysły, wspierają zdolność dziecka do utrzymania uwagi na zadaniu.

• Rozwój społeczny – Dzieci uczą się współpracy, dzielenia się zabawkami, wspólnych zabaw, co wpływa na ich rozwój społeczny i emocjonalny.

• Redukcja stresu i lęków – Ruch, muzyka, czy zajęcia artystyczne pozwalają dzieciom odreagować napięcie i emocje, wspierając ich rozwój emocjonalny.

Elementy o charakterze terapeutycznym mogą stanowić nieodłączne elementy w codziennej praktyce nauczyciela edukacji przedszkolnej. 

Jak mogę pomóc Twojemu dziecku?